9 mei 2022

Fortezza Priamar

Lees artikel op Blogger.com

10 augustus 2020

Het begon allemaal zo mooi dit jaar. We hadden een hoop boekingen voor de zomer voor de Alfa Romeo Spiders en appartementen en we hadden weer zin in een nieuw seizoen. Maar helaas, ergens in China begint de ellende. Exotische dieren of een ontsnapt virus uit een laboratorium, waar het opeens vandaan komt weet niemand. Maar dat het zich snel verspreidt wordt snel duidelijk. In het begin was het nog een soort 'ver van m'n bed show', maar toen kwam het toch wel heel dichterbij. Noord Italië heeft het flink voor de kiezen gekregen. In dicht bevolkte steden als Milaan, Brescia en Bergamo greep het virus snel om zich heen. Ze waren de eerste in de virusgolf, dus totaal niet voorbereid op wat er nog zou komen. Noord Italië was dagelijks in het nieuws, meer besmettingen, overvolle ziekenhuizen, zwaar overwerkt ziekenhuispersoneel. En dan nog alle sterfgevallen.. Diep triest.

Bossolasco en Dogliani bevinden zich ook in Noord Italië, in Piemonte. Ook hier zijn ze getroffen door het virus. Een beetje vergelijkbaar met Nederland. In Turijn was de concentratie besmettingen hoger dan op het platteland. Bij ons in Dogliani rond de 10 besmettingen, in Bossolasco nog minder. Inmiddels is het weer rustig in Italië en doen ze het qua virusbestrijding goed. Mondkapjes in de winkels, in winkelcentra en op de markt. Men houdt goed afstand. Een paar dagen geleden liepen wij in een redelijk grote sportwinkel. Op een gegeven moment waren er zo'n 10 personen binnen en werd prompt de ingangsdeur gesloten. Zo kun je dus goed afstand houden. Er loopt overal beveiliging die je erop wijst dat het mondkapje verplicht is en dat je moet afstand houden. Prima zo! Niks overvolle stranden, je moet van te voren een plek boeken. Je wordt naar je ligstoel gebracht, met mondkapje, en daar aangekomen mag je je mondkapje af doen. Resultaat van dit alles is dat Italië het op dit moment goed doet. Frankrijk, Spanje, België, allemaal wel ergens code rood, Italië wordt niet genoemd. Viva Italia!

Maar goed, we begonnen heel voorspoedig dit jaar. Beide appartementen waren geboekt voor de zomermaanden. Logisch dat bijna iedereen heeft geannuleerd. Achteraf gezien best jammer, want op dit moment is het heerlijk in Piemonte. Er zijn overal terrasjes en het weer is perfect. Weinig toerisme dus alle leuke plekken zijn rustig. Je kunt eten in de beste restaurants zonder vooraf te reserveren, ze hebben altijd plek. We kijken uit naar de herfstmaanden. De druivenvelden hebben de mooiste herfstkleuren. Ik hoop van harte dat de toeristen nog zullen komen voor de wijn- en truffelevenementen hier in de omgeving. We wachten af! 

Ons leven gaat hier in Dogliani rustig zijn gangetje. We zijn klaar met de verbouwing van ons huis. Hier en daar wordt nog wat geboord en gespijkerd, maar geen grote projecten meer. Ons terrasje is ook betegeld en de loungeset staat lekker in de zon. 

Ondertussen groeien de hazelnoten ook lekker door. Nu nog groenig, maar dat duurt niet lang meer en dan kunnen we weer aan de slag! Vorig jaar hadden we een paar grote zakken vol. We zijn benieuwd hoeveel we dit jaar oogsten en of ze goed zijn natuurlijk.

De hazelnoten worden nog wel eens belaagd door een insect, een grote platte tor. Die boort gaatjes in de noten en dan zijn ze onbruikbaar. Gelukkig heb ik ze nog niet veel gezien dit jaar. 

Ik ben nogal van de kruiden. Ik hou van natuurproducten en zeker alles onbespoten uit eigen tuin. Nu had ik gelezen dat rode klaver goed is voor het verminderen overgangsklachten, behouden van sterke botten en bestrijding van luchtweginfecties. En zo heeft rode klaver nog veel meer goede eigenschappen. Dus, plukken maar! Iedere ochtend maak ik een ronde over het terrein en knijp ik de bloeiende kopjes af. Maakt niet uit, ze groeien als kool en morgen staan er weer nieuwe klavers in bloei. Het merendeel van de bloemetjes droog en bewaar ik voor als het rode klaver seizoen voorbij is. Iedere dag zet ik thee van verse rode klaver met een paar blaadjes verse munt. Heerlijk verfrissend! Baat het niet, schaden doet het zeker niet. 

Dan nog Rozemarijn. Die groeit hier echt de pan uit! Hele struiken worden het. Het ruikt heerlijk. Snoeien dus. Op dit moment heb ik Rozemarijn, Tijm, Peterselie, Munt, Basilicum, Salie en Oregano in de tuin. Ik heb overal wat van geplukt, van steeltjes ontdaan en alles door elkaar in een grote bak gedaan. Het staat nu te drogen. Als het droog is maal ik het fijn en heb ik mijn eigen keukenkruiden voor sauzen, vlees en vis. Alles onbespoten en vers. Beter kun je het niet hebben!

 

Tot volgende keer!

Saluti
Angeline 

Lees artikel op Blogger.com

6 februari 2020

Verbouwen, een nieuwe etage erbij en Honey & Hazelnuts 

Soms heb je dat, je wilt allerlei dingen doen, ze staan allemaal op je lijstje, maar je komt er gewoon niet toe. Dat geldt ook voor de blog. Ik vind het echt leuk de lezers van de blog bij te praten over de gebeurtenissen en vorderingen in Bossolasco en Dogliani. Maar als het té druk is, blijven de kleine dingen liggen.

Verbouwen Dogliani


Het begon allemaal vorig jaar met ons eigen huis in Dogliani. Het moest er gewoon een keer van komen. De elektriciteit moest hoognodig worden vernieuwd. Toen de vonken uit het stopcontact in onze slaapkamer kwamen, was de maat vol, de elektricien werd gebeld. Maar als de elektricien komt, moet ook de metselaar komen en dan ook maar gelijk de loodgieter. De elektriciteitsleidingen moeten netjes worden weggewerkt in de muur en ook de buizen van de waterleiding liepen nog buiten de muren. Het huis moest dus helemaal leeg. De werkzaamheden zijn vorig jaar maart begonnen. En zoals bij elke verbouwing, van het een komt het ander! Muren stuken, alles opnieuw schilderen, nieuwe balkontegels, nieuwe balkonreling en het meest opvallende, ons witte huis hebben we helemaal lichtgeel laten schilderen. Wat een werk!




Werkzaamheden niveau -2 Bossolasco

Maar in Bossolasco wachtte ook nog een 'klusje'. Casa del Tulipano bestaat namelijk uit 4(!) etages: het appartement op de begane grond (straatniveau), het appartement op de eerste etage, de garage (-1 onder straatniveau) en nog een garage met een kleine tuin met plaatsje daar weer onder, dus eigenlijk op niveau -2. En daar gaat het nu om, de -2 verdieping. Die hadden we nog niet aangepakt. Iedere keer als we vanuit Nederland terugkeerden, stond het onkruid zo ongeveer tot je oren, waaronder bamboe, dat wel 3 meter hoog stond. Maar er bevindt zich op -2 ook nog een kleine garage, die we gaan gebruiken voor tuinmeubelen en stalling van motoren en fietsen van gasten. We hebben daarom het terrein laten volstorten met beton. Weg onkruid! Een klein stukje tuin is groen gebleven, daar zetten we wat tuinmeubelen neer zodat onze gasten lekker in de schaduw van de walnotenboom kunnen zitten om een boekje te lezen of gewoon even niks doen en genieten van de schapen aan de overkant of de eigenwijze kakelende kalkoenen van de boer grenzend aan het terrein. Ook een hele klus, maar inmiddels ook bijna klaar. Foto's van het tuintje onder de boom heb ik nog niet, die volgen snel!




Honey & Hazelnuts

Hierboven heb ik al verteld dat ons huis in Dogliani helemaal lichtgeel is geschilderd. Dit heeft Paolo gedaan, onze schilder. Paolo is naast schilder ook een hele enthousiaste imker. Rondom ons huis bevindt zich een terrein van circa 1,5 ha. Gras, (heel veel) onkruid, bomen, bos en héél veel bloemen. Een paradijsje voor zijn bijen dus. Deze zomer heeft Paolo zijn bijenkasten op ons terrein gezet. In ruil daarvoor krijgen wij van Paolo de honing. Eerlijke, zachte echt lekkere goede honing, geen suiker of andere toevoegingen. Deze honing verkoop ik in de smaken Acacia en Millefiori (duizendbloemen). Verkooppunten in Nederland: Auto Roméo in Nootdorp en de grote Italië beurs Italië Evenement Kasteel Haarzuilens. Proef deze eerlijke honing!

Dan nog de hazelnoten. Toen we ons huis kochten in 2012 stonden er heel veel
bomen op het terrein. Inmiddels zijn er al heel wat omgezaagd omdat ze oud en slecht waren, te groot of al half omgevallen. Zo kwamen een paar volwassen hazelnootbomen tevoorschijn die we hebben laten staan. Een paar jaar geleden heb ik zelf ook wat hazelnootbomen geplant die inmiddels een redelijke grootte hebben. In september kun je de hazelnoten oogsten. Ze vallen allemaal op de grond, die rapen we, daarna gaan ze naar de droogmolen (besteden we uit) en dan komen ze allemaal terug. Dit jaar bijna 100 kg! Dit zijn speciale hazelnoten, de Tonda Gentile delle Langhe. Deze hazelnoten worden ook door Ferrero gebruikt in de Nutella en bijvoorbeeld Ferrero Rocher. Hele smaakvolle hazelnoten. We roosteren ze even en daarna verpakken we ze vacuüm. Ook de hazelnoten verkoop ik in Nederland bij Auto Roméo in Nootdorp en op de beurs Italië Evenement Haarzuilens in mei 2020. Wil je meer informatie? Kijk dan even op de site bij Honey & Hazelnuts. Probeer ze, je wordt echt verrast door de smaak!



Dit jaar, 2020, kunnen we hopelijk even rustig aan doen. Genieten van de prachtige omgeving, lekker toeren met onze Alfa Romeo Spider, wandelen, lekker eten en drinken en leuke dingen ondernemen. Voor de lezers die nog nooit in Noord Italië zijn geweest, kom eens naar de streek de Langhe, geniet van de nog niet met toeristen overladen dorpjes en mooie steden (zoals Turijn) en huur één van onze centraal gelegen appartementen van Casa del Tulipano in Bossolasco. We verheugen ons op het komend seizoen!


Saluti! Angeline


Lees artikel op Blogger.com

november 2018
Lees artikel op Blogger.com

27 juli 2018

Een tijdje terug kreeg ik een mailtje van twee Italiaanse jonge mensen die bij ons in Dogliani wonen. Ze heten Maurizio en Annalisa. Maurizio is een echte truffeljager 'un trifulaio' en Annalisa werkt op een kantoor in Alba en spreekt behoorlijk goed Engels. Omdat hij zich steeds meer ging bezighouden met het zoeken van truffels en het daarna doorverkopen aan goede restaurants, heeft hij besloten om dagelijks te gaan zoeken en er zijn werk van te maken. Ze schreven mij aan omdat ze bezig zijn met een truffeltour op te zetten: het meenemen van gasten voor een avondwandeling in het bos en dan natuurlijk ook truffels zoeken. In mei hebben we kennisgemaakt en Maurizio en Annalisa zijn echt leuke spontane mensen met wie je een leuk gesprek kunt hebben. We spraken af dat wij, Roméo, Pico en ik 's avonds een keer zouden gaan 'test'wandelen. Wij moeten ten slotte de wandeling promoten bij onze gasten van Casa del Tulipano.

Gisteravond 26 juli 2018, was het dan zover. Het weer was goed, geen regen, geen onweer in de lucht, een mooie heldere avond met volle maan. De volle maan was een leuke bijkomstigheid maar niet echt nodig voor het zoeken van zwarte truffels.

Om 21.00 uur hebben we afgesproken op het pleintje in Bossolasco, dan zou Maurizio bepalen waar we die avond zouden gaan tuffelzoeken. Hij kent zelf een groot aantal plekken waar hij regelmatig komt. Maar heeft hij een avond op een bepaalde plek gezocht en truffels gevonden, moet hij weer een tijdje wachten voordat er weer nieuwe zijn gegroeid. Dat wisten wij niet, maar zwarte truffels groeien in goede weersomstandigheden razendsnel (vochtig en zon). Na één week zou hij dan weer op de plek kunnen terugkeren om opnieuw te zoeken. Het 's avonds zoeken heeft vooral te maken met de temperatuur overdag. Overdag is het in deze tijd rond de 30 graden, veel te heet voor zowel hond als jager. De zoektocht naar de witte truffel is natuurlijk een heel ander verhaal, daar hangt een mysterie omheen, de plek waar de witte truffel wordt gevonden is zeer geheim en mag niet gevonden worden gevonden door een andere trifulaio! Maar de witte truffel wordt gezocht in het najaar, terwijl de zwarte truffel het hele jaar door gezocht kan worden.

Deze avond gingen we naar Serravalle Langhe, ongeveer 2 kilometer van Bossolasco. We hebben even achter ze aan gereden maar zijn toen overgestapt in zijn oude sterke Panda 4 x 4, omdat het terrein slechter zou worden. Maurizio heeft een speciale vergunning, zodat hij op privé terreinen mag zoeken. Dit keer was het een hazelnootgaard.


Aangekomen op het terrein werd eerst Asia uitgeladen, een prachtige Pointer van 11 jaar maar zo fit als een jonge hond. Na eerst kennisgemaakt te hebben met Pico, Asia was erg gecharmeerd van Pico onze Labradoodle, moest ze aan het werk. Nou 'moest', ze stoof er als een raket vandoor want voor haar is het zoeken naar zwarte truffels een feest. We bevonden ons op een groot donker terrein onder hazelnootbomen. Goed begaanbaar maar wel schuin omhoog de heuvel op. En dat alles in het licht van twee zaklampjes! Het maakt de zoektocht wel heel spannend. Al snel had Asia de eerste plek gevonden. Maurizio moet er dan als de kippen bij zijn, want Asia vindt de truffels zelf ook heel lekker. Ze begint eerst fanatiek te snuffelen op de plek en dan te graven. En dan komt het kritieke punt, ze mag de truffel niet kapot maken met haar nagels. Zwarte truffels liggen niet diep in de grond, terwijl je voor de witte truffel echt een diep gat moet graven. Er wordt voor het graven een speciaal, voor de truffeljager 'heilig' graafgereedschap (een soort kleine pikhouweel) gebruikt om de truffel uit de grond te halen. Annalisa vertelde dat je het gereedschap moet vergelijken met bijvoorbeeld een speciaal tennisracket dat door de sporter wordt gebruikt en 'gelukt brengt'. Dat is deze speciale handgemaakte pikhouweel voor de trifulaio.




Maar Asia was alweer weggestormd. Op naar de volgende plek. Maurizio mocht daarom ook niet teveel door ons worden afgeleid. Dat gaat ten kosten van de truffel. Als Asia aangeeft een truffel te hebben gesnoven haalt hij haar van de plek vandaan en krijgt ze een koekje. Is Aisa eerder bij de truffel, kan ze de truffel gedeeltelijk stuk maken en eet ze de stukjes op. Dat mag dus niet! Vandaar dat Annalisa met de wandeling mee gaat, zodat zij alle vragen kan beantwoorden. Weet ze iets niet, vraagt ze het aan Maurizio en zij vertaalt het allemaal in het Engels.

Op de plek van de truffel steek je de houweel ruim om de truffel de grond in. Je zorgt dat de truffel los komt en graaft dan met je blote handen de truffel voorzichtig uit de grond. Daarna wordt er deskundig aan geroken en wordt de leeftijd van de truffel ingeschat. Te jong, dan ruiken ze nog niet zo heel erg, maar te oud heeft een bedorven luchtje. Te jong is niet erg, ze rijpen nog wat in de koelkast.

In een uur tijd had Asia wel een kilo bij elkaar gesnuffeld! Dat gebeurt niet iedere keer vertelde Annalisa, maar de weersomstandigheden waren perfect en het was een hele goede plek. Meestal vindt Maurizio er zo'n 3 of 4. Maar het kan ook zijn dat er helemaal niets wordt gevonden. Dan moet de trifulaio de volgende avond naar een andere plek.

Het kan natuurlijk ook zijn dat tijdens de wandeling met gasten geen truffel wordt gevonden. De meeste truffeltours die in deze omgeving worden georganiseerd, zijn daarop voorbereid en 'begraven' een truffel. Niet leuk! Mijn motto is: liever niets dan gesimuleerd. Annalisa vertelde dat Asia niet reageert op truffels die al door mensenhanden zijn aangeraakt.

Zie bijvoorbeeld een stukje tekst uit een georganiseerde truffeltour in de buurt van Alba:

"The hunt is simulated, meaning that some truffles have been hidden in advance by the hunter. This practice, also used to train dogs, ensures that at least the hidden truffles will be found during your experience. If you are lucky, you will also find spontaneous truffles."
Asia vindt de truffels en je mag ze zelf uit de grond graven. Niets gesimuleerd, de truffels zitten vast in de kleigrond en de de wortels van planten zitten er zelfs omheen gegroeid.

Na ruim een uur zijn we gestopt. Asia geeft zelf aan dat het terrein 'leeg' is. Ze gaat scharrelen, drinken uit de beek en gaat een beetje ontspannen snuffelen. Tijd om te gaan! Maar een uur is genoeg, voor ons was het best spannend, in het donker in het licht van een zaklampje op ruw terrein.

Terug bij de Fiat Panda van Maurizio werd de buit op de motorkap gelegd en geïnspecteerd. De vondst van deze avond was zeker paar honderd euro waard. Hij verkoopt ze aan restaurants die er de heerlijkste Piemontese specialiteiten mee maken. Leuke business!



Wij vonden het een fantastische, spannende avond. We zijn om 21.00 uur begonnen en waren om 23.30 uur weer thuis. Een echte aanrader voor onze gasten van Casa del Tulipano. De afspraak is gemakkelijk gemaakt via een email of whatsapp naar Annalisa. De avond van de wandeling wordt door Maurizio bepaald, aangezien de weersomstandigheden goed moeten zijn (geen onweer in de lucht, geen regen). De fitheid van de gasten wordt ingeschat, er wordt gelet op goede schoenen en lange broek. Daarna wordt het terrein bepaald: klimmetje of toch een plat terrein. Daarna wordt naar de plek gereden, niet meer dan 4km van Bossolasco en dan begint de speurtocht. Na een uurtje is de speurtocht klaar en ga je terug naar de auto. Daar wordt nog een drankje aangeboden met een proeverij van verse producten met truffel (denk bijvoorbeeld aan truffelkaas). De gasten krijgen een truffel mee met beschrijving hoe te bewaren en ook een recept waarmee ze in het appartement aan de slag kunnen met het bereiden van een heerlijke maaltijd met hun eigen gevonden verse truffel! Over de prijs per persoon wordt nog even nagedacht, maar ik ben ervan overtuigd dat je voor deze wandeling met proeverij en truffel bereid bent een paar tientjes te betalen. Wij in ieder geval wel!

Inmiddels heb ik samen met Annalisa een pfd opgesteld met meer informatie. Lees meer over de spannende truffelwandeling op truffel hunting langhe

Met grote dank aan Asia, de ster van de show, die er een spectaculaire avond van heeft gemaakt!



PS: de foto's zijn niet van heel goede kwaliteit, het is niet de bedoeling dat je in een stikdonker bos gaat flitsen. De foto's zijn gemaakt in het licht van de zaklamp.

Saluti!
Angeline



Lees artikel op Blogger.com

1 februari 2018

Een goed begin.

Gelukkig zijn de koude wintermaanden weer bijna voorbij. Ik vind het altijd zo lang duren voordat die grijze, grauwe buitenwereld weer een beetje lentegroen vertoont. Het is nu februari, nog geen groen blaadje te zien, maar gelukkig ligt maart in het vizier. Ik verheug me nu al op de prachtige bloesem van de amandelboom!

Tijdens de wintermaanden sluiten we Casa del Tulipano  helemaal af. Het is toch altijd spannend als we in de wintermaanden na een paar weken in Nederland weer terugkeren naar Dogliani. Ons eigen huis in Dogliani heeft altijd wel een mankementje, een lekje in het dak, vochtplekken door het grondwater, een omgevallen boom of de familie relmuis heeft feest gevierd in onze slaapkamer. Dit keer was het de douchekraan, zo'n thermokraan, die stijf bevroren was geweest. Helemaal uitgezet en niets meer mee te doen. Helaas, dan maar weer een nieuwe. Goede leer voor de volgende keer, ook de leidingen in de douche leeg laten lopen als we in de winter de boel afsluiten.

Casa del Tulipano in Bossolasco daarentegen staat er prima bij. Geen vocht, geen ongedierte, helemaal niets. Eleonora, onze Italiaanse hulp en inmiddels mijn 'amica', vriendin, heeft in de tussentijd nog een rondje gestoft en geveegd. Casa del Tulipano is klaar voor het seizoen!

We zijn druk bezig geweest met de promotie van Casa del Tulipano. Daar gaat echt een hoop tijd in zitten. Welke vakantiewebsite is geschikt voor onze appartementen, naar welke Italië beurs komt onze doelgroep. Zo heb je vakantiewebsites die 30% commissie vragen voor elke verhuur. Maar aangezien wij een bedrijfje hebben in Italië, zo wordt dat hier genoemd omdat we vakantieappartementen verhuren, moeten we in Italië belasting afdragen. Belasting afdragen én 30% commissie wordt echt niet leuk meer, dan houden we niets over. Dus op zoek naar andere websites die op een andere manier werken, Micazu bijvoorbeeld. Inmiddels staat Casa del Tulipano ook op diverse Nederlandse als Duitse websites voor mindervaliden. En dat werpt zijn vruchten af! Inmiddels zijn er al twee Duitse boekingen binnen die allebei het appartement begane grond hebben gereserveerd.

We zorgen natuurlijk ook dat we wat vrije tijd hebben. Zo heeft Roméo onlangs een nieuwe 'bedrijfswagen' gekocht in Italië, een Fiat Campagnola. Een oersterke 4x4 uit 1977 die we hier goed kunnen gebruiken. Want sneeuwen kan het hier, dat hebben we inmiddels wel ondervonden! Onder de witte verf piept blauwe verf; een oude politiewagen! Op dit moment staat hij in de werkplaats van Auto Roméo in Nederland, er wordt (natuurlijk!! 😊) een snellere motor in gebouwd en het plaatwerk wordt onder handen genomen. Daarna wordt hij nog bestickerd met het logo van Casa del Tulipano en gaat hij weer meer terug naar Dogliani. Afgelopen week hebben we nog plaatwerk opgehaald in een dorp heel afgelegen gelegen in de Ligurische bergen. Wij met onze bus op paden waar alleen een 4x4, berggeit of tractor overheen kan. Gekkenwerk! Het laatste stuk naar het huis van de verkoper had zich zo aan de natuur aangepast, dat de verkoper Roméo met zijn eigen Fiat Campagnola kwam ophalen omdat de bus er met geen mogelijkheid overheen kon. Spannend! In de tussentijd heb ik met Pico foto's gemaakt van de geweldige omgeving. Wat een prachtig gebied!


Als toegift zal ik nog verslag doen van een écht Italiaanse demonstratie avond. Nee, geen wijn, geen chocolade, geen olijfolie, maar een bed, matras en toebehoren. Daar ga je natuurlijk niet zomaar naartoe, niet omdat dat nou zo leuk is. Eleonora heeft een kleinkind van een jaar of 7, Chantal. Chantal zit op rolschaatsles en de rolschaatsgroep doet binnenkort mee aan een wedstrijd. Ze zijn op zoek naar sponsoren. O ohhh, dacht ik, dit wordt een sponsorverzoek, maar gelukkig was dat niet het geval. Het beddenbedrijf gaf een demonstratieavond in het theater van het kasteel van Dogliani. En hoe meer koppels (man én vrouw) de rolschaatsgroep kon charteren om aanwezig te zijn bij de demonstratie, hoe meer het beddenbedrijf zou sponsoren. En dat kon ik niet weigeren! Ik was eigenlijk ook wel nieuwsgierig hoe het theater van Dogliani er van binnen uit zag. Dus om 20.00 uur vertrokken naar het kasteel. Ik werd opgewacht door Claudio, de man van Eleonora. Eleonora zelf was ziek, flinke griep, dus Claudio en ik waren een koppel. De demonstratie zou om 20.15 beginnen maar volgens goed Italiaans gebruik begon het om 20.45 uur. De volgende 2 uur werd geheel en al volgekletst met uitleg hoe goed en vooral gezond het bed wel niet was. Het fantastische eenpersoons hoeslaken van schapenwol, vederlicht!, van maar liefst EUR 850,- (nee geen typefout!). Het matras, 100% natuurlijk van 'lattice', latex!! Lekker gezond! Het bed in het geheel zag eruit alsof het direct uit een verzorgingshuis kwam, vreselijk. Zie foto (er ligt nog net geen dode in het bed). Rond 22.30 uur was iedereen sufgekletst - inmiddels waren de mannen bijna allemaal ingedommeld -  kwam de grote verrassing, de prijs van een eenpersoonsbed.... EUR 3.670,-! Jawel, alleen vanavond, morgen zou het weer 'gewoon' EUR 4.500,- kosten. Ohja, het motortje dat het hoofdeinde bedient was niet inbegrepen, ook nog even EUR 750,-. Wat???? Bij Leen Bakker haal ik nog betere bedden! Ongelooflijk! En wat mij nog meer verbaast, de mensen in de zaal waren helemaal niet verwonderd! Blijkbaar heel normaal hier in Italië. Zo gauw ze er een certificaat 'gezond' aan hangen, liefst met een stempel van een een of andere gezondheidsorganisatie, wordt het reuze belangrijk. Daar zijn wij Nederlanders toch echt te nuchter voor!

Maar eerlijk is eerlijk, het was heel leuk om mee te maken. Ik had het toch niet willen missen.

Zondag gaan we weer voor een paar weken naar Nederland. We staan op de motorbeurs in Utrecht eind februari (motorrijders welkom bij Casa del Tulipano!) en in maart komen we weer terug. Hopelijk zit de lente dan in de lucht!

Saluti!
Angeline








Lees artikel op Blogger.com

Juli, 2017

Inmiddels is het alweer juli. De tijd vliegt als je steeds op en neer naar Italië gaat. Als we Dogliani verlaten wordt alles opgeruimd en schoongemaakt. Kom je weer voor een aantal weken in Nederland begin je eigenlijk weer opnieuw, tassen uitpakken en boodschappen doen. Ook al is Italië niet aan de andere kant van de wereld, je moet toch altijd weer een beetje acclimatiseren. Klinkt gek maar zo is het wel. Het lijkt steeds weer een eeuwigheid geleden dat je in je plaatselijke supermarkt in Nederland was. Als ze in de tussentijd nog eens alles verplaatsen, ben je helemaal je route kwijt en ben je twee keer zo lang bezig om 'even' boodschappen te doen.

De appartementen in Bossolasco zijn eindelijk klaar. Best gek, je bent gewend 's morgens vroeg op te staan om te ontbijten en direct daarna te vertrekken om te gaan klussen. En opeens niks, je hóeft niet weg! De Spiders zijn in mei en juni weer een paar keer verhuurd. In juni hebben we ze een paar keer afgeleverd op vliegveld Turijn. Dat krijgen we steeds meer in de vingers. Dat werkt zo: ik vang de huurders op in de aankomsthal van het vliegveld en Roméo rijdt een rondje met bus en aanhanger mét cabrio.  Met de bus blijven staan is proibito! oftewel verboden en je zet zo'n bus met aanhanger nou net niet even weg in een overdekte parkeergarage. Zoals gezegd, ik vang de mensen op met herkennings-codewoord: "zwarte labradoodle", en dat werkt perfect! Ze zien me direct met Pico staan. Ik neem de mensen vervolgens mee naar de bus en op een parkeerplaats iets verderop kunnen ze rustig kennismaken met de Spider. Goed geregeld!

We hebben zelfs de tijd gehad om een 10 Kastelen Route uit te zetten. Waarom een kastelen route? Dat zit zo: een vriendin van mij kwam met haar vriend (ze zijn inmiddels getrouwd!) haar pre-honeymoon (proneymoon) vieren. Ze hebben een weekje lekker in een van de cabrio's rondgetoerd. Op een gegeven moment belt ze mij op en vraagt of wij naar ze toe willen komen, er is iets met de cabrio. Ik vraag aan haar: 'waar ben je dan? en zij antwoordt: ehhh, dat weet ik eigenlijk niet..maar ik zie rechts een kasteeltje!' Nou zijn er in De Langhe honderden kasteeltjes, dus daar schoten we eigenlijk helemaal niks mee op. Gelukkig hebben we ze toch gevonden en was het probleem snel verholpen. Dat heeft mij op het idee gebracht de 10 Kastelen Route uit te schrijven van in totaal 150km over weggetjes met de mooiste uitzichten, langs wijnvelden, door pittoreske dorpjes, langs trattoria's, barretjes en restaurantjes. Leuk om te doen!

Begin juni hebben we gegeten bij Eleonora, mijn interieurverzorgster van de appartementen. Zo leuk! Zij maakte zich vreselijk druk over het feit dat we buiten zouden eten op de buitenplaats, ze zou echt alles opruimen! Hoe maak ik haar nou duidelijk dat we voor de gezelligheid komen en niet voor een opgeruimde buitenplaats? Dat een rommelige buitenplaats ons niet boeit? En gezellig werd het! Er stond teveel wind zodat ze de klaptafels en banken in de garage hebben gezet. En sociale bezigheid nr. 1 in Italië blijft toch echt het eten. We waren met 20 personen en we hebben heerlijk gegeten; pasta, salade, quiche en veel gegrild vlees. En niet te vergeten de liters wijn! Buonissimo!

De 4-kolomhefbrug

De garage onder Casa del Tulipano is bestemd voor het stallen van de cabrio's van Cabrio Rent Italia en kleine reparaties en onderhoud van de cabrio's. Tijdens de werkzaamheden in de appartementen stond de garage helemaal vol met bouwmateriaal en meubels. Dat is nu allemaal opgeruimd en er kan begonnen worden met het renoveren van de garage. De smeerkuil is inmiddels volgestort met beton. De afgelopen keer zijn we met aanhanger met daarop de hefbrug naar Italië gereden. Roméo heeft met hulp de 4-kolommer geplaatst en alles is schoongemaakt. Wat een ruimte! De volgende keer gaat Roméo witten. Ons streefdoel is om van deze garage het eerste APK keuringsstation in Italië op te zetten. In Spanje zijn er al 6 en in België ook een aantal. In Italië nog niet één! Nederlanders in Italië met een auto met Nederlands kenteken moeten immers om de zoveel tijd terug naar Nederland voor de APK keuring. Een APK keuringsstation in Italië is dan dé oplossing voor velen.
De eerste afwijzing van de RDW is al binnen maar we laten ons niet zomaar afschepen met een eenvoudige afwijzing, we gaan door tot de hoogste instantie!

Tot de volgende blog!
Saluti!
Angeline

aangekomen in Dogliani

het plaatsen van de brug

wat een ruimte!

Lees artikel op Blogger.com

April 2017
Lees artikel op Blogger.com

Februari 2017

Iets meer dan een jaar geleden stonden we bij de notaris en eindelijk is het eind, al is het nog in de verte, in zicht. Begin mei is de planning om zo goed als klaar te zijn. Er zal altijd nog wel wat geklust moeten worden, maar in ieder geval willen we verhuur-klaar zijn.

Er is de afgelopen maanden weer heel wat gerenoveerd. Mijn vorige bericht is van oktober 2016 en daar zit weer een witte winter tussen. In december was het weer raak, zomaar, van de een op de andere nacht ligt er een dik pak sneeuw. Supermooi maar je kunt echt geen kant op! Onze Fiat Panda (4x4) kwam niet eens meer onze oprijlaan op. Dan maar weer wachten tot Lorenzo (tuinman) met de tractor langs kwam om de sneeuw opzij te schuiven. Wat ik toch wel opvallend vind is dat het dagelijkse leven met een pak sneeuw in onze buurt in Italië gewoon doorgaat. Als in Nederland in één keer 50cm zou vallen wordt onmiddellijk code rood afgegeven en staat Nederland stil. Bij ons in het dorp vinden ze het allemaal heel normaal. Auto's blijven rijden en tractoren rijden af en aan om de sneeuw aan de kant te schuiven.

En dan was er nog de gas-kwestie. Eind vorig jaar zijn we naar de gasleverancier geweest om formulieren te tekenen. Wisten wij veel dat dat formulieren voor de aanvraag waren. En wij maar wachten. De aanvraag was al lang goedgekeurd maar nu moesten we nog langskomen om het echte contract te tekenen. Helaas hadden we daar geen mailtje over gekregen. Na zelf aan de bel getrokken te hebben bleek dat we nog even terug moesten. Gelukkig is alles daarna snel gegaan en hebben we gas. Dus verwarming! Het zijn toch iedere keer weer mijlpalen!

In januari hebben we hulp uit Nederland meegenomen en zijn de muren geverfd en de keukens geplaatst. Alle dubbele ramen zitten er inmiddels ook in en alle lampen zijn opgehangen. Toen we het huis kochten zijn er heel wat meubels blijven staan, zo ook lampen blijven hangen. Die hebben we eraf gehaald en schoongemaakt. Onze vriend Ger heeft ze van nieuwe bedrading voorzien en weer keurig opgehangen. Hoe leuk is dat!

Roméo en Jos plaatsen de keuken op de eerste verdieping

 De meeste muren zijn geverfd. Wat maakt dat een verschil!

het verf- team Sydney en Brian!

De grote spiegel hebben we behouden, die hangt nu in de gang.

De toiletten zijn geplaatst en de badkamer voor mindervaliden is aangepast.


En als je dan even de eettafel met stoelen neerzet, krijg je een goede indruk hoe het gaat worden.


Maar we zijn er nog niet! Op dit moment worden de toiletten aangesloten op de riolering, de keukentegels geplakt en de timmerman is druk met aftimmeren van schuifdeuren, het maken van een nieuwe voordeur en hier en daar een deurlijst. De metselaar heeft ook nog wel wat te klussen.

Op dit moment zijn we in Nederland en over 10 dagen gaan we weer terug. In de drie weken dat we in Nederland zijn hebben we een beurs gehad -  Cabrio Rent Italia - moet ook gepromoot worden! - en heb ik drie kledingkasten gekocht die inmiddels bij de Nederlandse timmerman staan aangezien die wel een opknapbeurtje kunnen gebruiken. Als we weer in Bossolasco zijn zullen we een paar kamers foto-klaar maken, dus bedden plaatsen, keuken inrichten en één huiskamer inrichten. Ook willen we het balkon foto-klaar hebben. Dan kunnen we eindelijk de website gaan inrichten en gaat Casa del Tulipano echt van start!

Tot de volgende blog! Saluti!





Lees artikel op Blogger.com

Oktober 2016

Het is inmiddels alweer herfst! Ik zie dat het laatste bericht geplaatst is in juni van dit jaar. Maar we hebben zeker niet stilgezeten, er is een hoop gebeurd. Casa del Tulipano wordt steeds mooier, ik zal het aan de hand van heel veel foto's laten zien.

Allereerst zijn in juli de balkons gerepareerd door Ezio. Hard nodig, het zag er echt niet uit! Maar denk nou niet dat er een hele steiger wordt neergezet of een hoogwerker, niks daarvan! Gewoon op een ladder met als zekerheid een touwtje. Echt waar! Je wordt er in ieder geval lekker bruin van...

En toen de balkons klaar waren, kon de schilder, Marco, aan de slag. En inmiddels is Marco helemaal klaar. Che Bella Casa!


Van binnen is er natuurlijk ook het een en ander gebeurd. Allereerst is de loodgieter, Gabriele, goed opgeschoten en inmiddels bijna klaar. Ezio heeft de vier badkamers betegeld en nu moet alleen nog het sanitair geplaatst worden. Alle elektriciteit is opnieuw aangelegd.

Wat een mooi resultaat! En het is niet alleen mooi, maar wat zal dat een hoop energie besparen.



Zoals op de eerste foto's al te zien is, hebben we de raampjes van het trappenhuis een kleurtje gegeven. Het effect is heel leuk, van buiten, maar zeker ook van binnen door het buitenlicht. Nu nog een mooie lamp erachter zodat het 's avonds mooi verlicht wordt.

Inmiddels zijn Roméo en ik weer in Nederland. Ik heb een kijkoperatie aan mijn knie achter de rug en Roméo moet binnenkort naar het ziekenhuis voor een heupoperatie. Dat zal wel enige hersteltijd nodig hebben. In de tussentijd maken Ezio, Gabriele en Daniele (de elektricien) alles af. Zo worden de kachels aangesloten, krijgt hoofdwaterleiding met meter een definitieve plek en wordt het gas aangesloten. We zijn van plan eind november, begin december weer terug te gaan. Dan gaat er weer een nieuwe ploeg mee want dan moet er binnen worden geschilderd. Leuk!

Lees artikel op Blogger.com